امید

تنها نوری که دنیا و جاده تاریک زندگی را روشن میکند ، امید داشتن به قدرتیست که مافوق همه قدرتهاست و نورش ، باعث درخشش تاریکی وجود می شود.می داند که در ورای افکار و قلب ها چه می گذرد و نیت ها را با همه درستی و نادرستیش می شناسد.نقشه ها را برآب می کند و زندگی ها را تدبیر می کند.بی کسان را یاور است و مکر حیله گران را نقش بر آب می کند.کافیست که رهایش نکنیم و دلمان را به او بسپاریم.

براستی که اگر در جاده ظلمانی کسی نبود که با نورش ، باعث دلخوشیمان می شد.چه باید می کردیم.خیلی اوقات هزاران مسیر را رفته ایم و باز هم مسیرهایی که ما را به مقصد می رساند ، نرفته ایم.بسیار خودمان را سرزنش کرده ایم.در حالی که شاید بهترین انتخاب و امیدمان در آن لحظات عبور از مسیرهایی بوده که فکر میکردیم ،بهترین گزینه برای زندگی بوده و درخشش نور امید ما را از آن مسیرها میگذرانده.چند لحظه سکوت و توجه به قلبمان به ما جواب می دهد که مسیر زندگی با همه فراز و نشیب هایش ، ما را به بهترین راهها هدایت میکند.همه عبورها  با همه پستی و بلندیش برای زندگی ما لازم بوده که باعث رشد ما شده است.کافیست به سکاندار زندگیمان ، اعتماد کنیم.بهترین ها را برایمان رقم می زند.

ای مهربان قلبم را به خودت می سپارم.من را به بهترین راهها هدایت کن.