ای که مرا خوانده ای راه نشانم بده
خیلی اوقات آدم ها را خیلی جدی میگیریم.آنطور که می گویند نیستند حداقل در جاهایی که باید خودشان را نشان دهند.اگر قانون و برنامه ای هم نباشد هر جور که می خواهند با دیگران تا می کنند.این جمله که" ای که مرا خوانده ای راه نشانم بده".ایمان داشته باشی که یکی هست هوات رو داره.دلت به بودنش قرص باشه ، حالا آدم ها هر جور میخواهند رفتار کنند.بالاخره دنیا حساب و کتاب داره و پایان همه آدم ها مرگ هست و اون وعده الهی محقق خواهد شد.
درست است که خدا از انسانها خواسته از حق خودتان در این دنیا دفاع کنید ولی وجود وکیل مدافع قدر که بالا و پایین دنیا رو می دونه کاری کرده خیلی از آدم ها با وجود اینکه می دونند حق با اونهاست از کنار خیلی چیزها بگذرند.
واقعا گاهی سکوت کردن و همه چیز رو حواله او کردن مزه می ده.چون می دونی مو رو از ماست می کشه بیرون و هیچ چیزی از دید او مخفی نمی مونه.حالا انسان هر جور که بخواد و برای بالا بردن خودش ی عده را له کنه.بزار کنه.
ای که مرا خوانده ای راه نشانم بده
