آدمهای الکی
از دور به مسیری که می روی نگاه کن.آدمهای الکی هزاران مایل از تو دور هستند.یا روحشان یا فیزیکشان.ساعت های طولانی به اینکه چقدر زمانت را برای آنها صرف کرده ای به آنها فکر می کنی.ولی این فکر کردن ها الکی هست.چون کائنات و نیروی برتر تو را از آنها دور کرده است.گاهی با اتفاق هایی که خودت هم باورت نمی شود ولی در دنیایی که همه موجودت به گونه ای که خودشان هم باورشان نمی شود که موجودی ورای قدرت اونها ، اونها را اداره می کند و به هر جایی که خودش اراده کند آنها را سیر می دهد.شب ها از پی روزها می آید و گاهی هم دچار روزمرگی می شویم ولی نمی دانیم که تمام ذرات عالم دست به دست هم می دهند که به آنچه که دوست داریم برسیم.خالق زیبایی ها که همه چیز را به بهترین وجه رقم می زند.گاهی اشکمان را در می آورد ، گاهی هم مسیر را برایمان سخت می کند.گاهی مورد تهمت و گاهی وسیله ای می شویم که آدمیان با خودشان صحبت کنند.ولی نمی دانند که قدرت برتر که همه جهان با اراده او اداره می شود ، همه برنامه ها و اهداف را به هم می ریزد.چون می خواهد آدم خودش را بشناسد ، اطرافیانش را ، کی با او صادق است و اصلا کی قرار است با او بماند و مسیر را با او ادمه بدهد.خیلی ها از این مسیر جا می مانند ، چون آدم مسیر دیگری هستند ، گاهی انسان هم می فهمد که خیلی الکی هست ؛ چرا که اون قدرت برتر و اون کسی که روشنایی ها را نشان می دهد و لبخند را بر لبت می نشاند ، بهت می فهماند که امیدت را از دست نده.چیزهایی که تو می خواهی و گاهی با مانع بر می خوری ، در جایی دیگر و در زمانی که با نظم می باشد به تو داده می شود.گاهی همین آدم الکی حسابی غر می زند ، بی تابی می کند.از اینکه اون لحظه باب میلش نبوده دنیا را کن فیکون می کند.گاهی سد راه دیگران می شود، گاهی ظلم می کندو هزاران چیز که اطرافمون هست و همین آدم الکی انجام می دهد.چون فکر ندارد ، چون به اطرافش به اومدن شب و روز که همه اش معجزه هست و حتی خودش که یک معجزه می باشد ، فکر نمی کند.
امیدوارم اطرافمون پر بشه از اون آدم حسابی هایی که ، انسان کامل نیستند ولی می شود به وجودشان ، مهربانی هایشان ، مومن بودن هایشان و از همه مهمتر انسان بودن هایشان دل خوش داشت.
من که دلم برای همچین آدم هایی پر می زنه. شاید در جایی دیدم ، نمی دونم اینجا زمین هست ولی آدم ها به امیدها و رویاهاشون دلخوش دارند.
ادم حسابی هم باشیم.آدم های الکی زیاد هستند.