کسی خواهد آمد که از دیار صفاست.

گفته اند کسی هست که حاضر بر زمان است.این را هم بگویم که آنقدر دنیا و پیچیدگی هایش بشر را محو خود نموده که شاید درک و اصلا قبول قضیه برایش آسان نباشد.ولی من می دانم کسی هست که از تبار مهربانی و صفاست و دلهای غم زده را مرحم هست.وقتی که از آدم ها خسته شدی ، می توانی به او پناه ببری.دلت را می شناسد و  اصلا لازم نیست چیزی به او بگویی.می داند که آدمها گاهی خسته ات می کنند.می داند که باید سکوت کنی.می داند و می بیند که چقدر در پنهان خودت اشک می ریزی و تنها هستی.و تنها چیزی که به آدم ها می توانی بگویی ، بی اعتنایی و از کنارشان رد شدن است.

او وجود دارد ، نمی دانم در کجای این کره خاکی زندگی می کند.ولی حاکم بر همه چیزها و کسانی هست که فکر می کنند دیگران باید باب میل اونها زندگی کنند.

بر تمام دردها مرحم هست.کسی با وجود اون تنها نیست.

خواهی اومد و جهان را به ثبات خواهی رساند.